1470 μ.Χ., Χρόνια σκοτεινά και δύσκολα. Ένα αγόρι, ο μικρός Ιάσονας γεννιέται και μεγαλώνει χωρίς γονείς στη μικρή Χάλκη της Δωδεκανήσου. Ο παπούς του ο γερο-Διονύσης στέκεται δίπλα του καλύτερος από πατέρα και μητέρα θέλοντας να γαλουχήσει τον μικρό Ιάσονα με τη κατάλληλη παιδεία αφού αυτή θεωρεί ότι είναι το παν στη ζωή. Αυτός πια είναι ο προστάτης και δάσκαλός του στη ζωή. Kαι όταν ο θάνατος τους χωρίζει τότε κραυγάζοντας με πόνο θα τον αποχαιρετίσει... "... Μαζί με τις φλόγες που έφθαναν ως τον ουρανό έφευγε και ο παππούς! Τελικά ίσως να ήταν και καλύτερα που ήταν η φωτιά αυτή που ελευθέρωνε τη ψυχή παππού στους ουρανούς! Τα άτομα του αφήνονταν ελεύθερα να πάνε ως τα αστέρια. Φύγε παππού, πέτα μακριά, ταξίδεψε στους ουρανούς, στα χρόνια, στους αιώνες. Γεια σου καπετάνιο μου, γεια σου γερο-διδάσκαλε, θα σε ξαναβρώ..." Ο Ιάσονας όμως έχει τα δικά του οράματα μέσα στα ταραγμένα αυτά χρόνια της ιστορίας που ζει, όπου ο Δίας συναντά τον Αίσωπο και ο Δημόκριτος τον Βαρβαρόσσα.